رمضان ماه تمرین تقوا
شیرازه وجودی انسان طوری است که خواه ناخواه دچار اشتباهات و گناهان میگردد و این خود حکمت های فراوان دارد اما راهکار و ریاضت رمضانی برای مسلمانی که خواهان کسب تقوا و قرب اللهی هست معجزه میکند .بدیهی است اگر فردی بخواهد در هر امری خبره و توانمند بدرآید نیاز به تمرین و ریاضت دارد که اگر از تمرین موفق بدرآمد بدان که در آن امر موفق خواهد بود .
رمضان فرصتی تمرینی کسب تقوا و قرب اللهی در باقی ایام سال است افراد در ماه مبارک رمضان یاد میگیرند که برای ماهای آینده شان آگاهی بیشتری بدست بیاورند در این ماه پرفیض تمرین تقوا باعث میشود که مسیر دوری از گناه برای انسان هموارتر گردد .همچنان افراد در این ماه ایجاد فرصت بهینه برای عبادت را تمرین مینمایند اگرچه برای مومن هر عمل آن عبادت محسوب میگردد اما در رمضان انسان بیشتر میتواند با قرآن نماز و سایر عبادات ارتباط برقرار نماید و روح عبادت ، تقوا و بندگی را تجربه نماید .
چنانچه همه میدانیم فلسفه روزه تنها دوری از خوردن و آشامیدن نیست بلکه مقدماتی است که انسان را بسمت دوری از دغدغه های روزمره گی کشانده و انسان فرصت بیشتری برای عبادت یافته و رقت قلب بیشتری جهت کسب تقوا و معرفت بدست بیاورد .
ارتباط افراد با قرآن در این ماه زمینه فهم بیشتری از این کتاب اللهی که رهنمای بشر از سوی الله متعال میباشد و تنها کتابی که تحریف نشده و خداوند در آن با بشر صحبت نموده را مساعد ساخته و افراد با درک معانی و تفاسیر قرآنی بستر کسب رهنما و عمل مطابق مقتضیات آنرا در طول سال بدست بیاورند .
رمضان ماه خودشناسی و خودسازی است در این ماه پر فیض افراد بیشتر به خودشناسی میرسند و با ارزیابی اعمال خود میتوانند عیوب خود را شناسایی نموده و در مسیراصلاح آن بکوشند افرادی که در این یک ماه در شناسایی عیوب و کاستی های خود و در مسیر اصلاح آن موفق بدر آیند فیض بیشتری از این ماه را کسب خواهند کرد و نفسهای شان تربیت یافته باعث میشود از فیض این ماه در همه سال بهره ببرند .
روزه از جمله عبادات خالصا لله میباشد که پاداش آنرا نیز الله متعال بر ذمه خویش گرفته است و آن بدین علت که روزه عملی است که نیت در آن خالص بوده و نیت تنها بین الله و بنده اش میباشد کسی دیگری از آن آگاهی ندارد نیت اولین پله اخلاص میباشد در حقیقت اخلاص همان نیت های خالص بنده مومن است که در روزه تحقق میابد در رمضان فرد مومن تمرین مینماید که چگونه نیات خود را طهارت داده و خالص نماید. در حقیقت سعادتمند شخصی است که این طهارت در نیات را برای همه اعمال چه در رمضان و غیر آن نگهدارد که سبب سرفرازی دنیا و آخرت آن خواهد شد .
در حقیقت ریشه هر نوع معصیت و گناه دو چیز میباشد یکی غضب و دیگری شهوت. روزه جلوی تندروی های این دو غریضه را میگیرد لذا سبب کاهش فساد و افزایش تقوا میگردد در این ماه انسان های روزه دار کوشش میکنند تمام اعضا و جوارح شان روزه باشد چنانچه در حدیثی مفهوم روزه نیز چنین بیان شده : هر کس (در زمان روزه )دروغ و سخن باطل و عمل بر مقتضای آنرا ترک نکند و از خشونت و کارهای جاهلانه دست برندارد دست برندارد ،خدا نیازی بر این ندارد که او فقط خوردن و آشامیدن خود را ترک کند.لذا با کنترول این دو پدیده که ریشه همه گناهان پنداشته میشود در این یک ماه سبب کسب تقوا گردیده و باعث کنترول و محدود سازی آن در باقی ایام سال میشود .
همچنان روزه سبب آمرزش گناهان می شود چنانچه پیامبر بزرگوار اسلام میفرماید :هر کس ماه رمضان را برای خداوند روزه بدارد تمام گناهانش بخشیده می شود .
نزدیک سازی طبقات اجتماعی و حس و روحیه همکاری و تعاون و بخشش یکی دیگر از فضایل این ماه میباشد زیرا در هر جامعه یی افراد با طبقات اجتماعی متفاوت هم از لحاظ مادی ، شخصیت و حقوقی در رده های غنی ،متوسط و فقیر قرار دارند اما وقتی در رمضان همه اعضای جامعه در یک طبقه جای گرفته و یکسان میشوند و همه برای رضای الله متعال و جهت کسب رضامندی و ادای فریضه اللهی روزه میگیرند در این حال افراد که در طبقه بالا قرار دارند طعم گرسنگی و تشنگی را چشیده حس دستگیری و تعاون بیشتری نسبت به طبقه فقیر جامعه ایجاد میشود و زمانی که این افراد تجربه استفاده نکردن از امکانات را تمرین نمایند در طول سال نیز میتوانند کمک و درک بیشتری نسبت به همنوعان خود داشته باشند و افراد فقیر جامعه نیز با تقویت روحیه صبر میتوانند اجر بیشتری برای خویش کسب نمایند .
در اخیر اینرا بیاد داشته باشید که ایام خیلی به سرعت میگذرد در حقیقت رمضان فرصت طلایی است که برایمان میسر شده است رمضان افضل ترین ماهاست و هر دعایی که اجابت نشده در این ماه به اجابت میرسد اگر گنهگارترین فرد نیز باشیم اکنون فرصت توبه و قبولی آن برایمان هموار گردیده بشرطی که از آن استفاده کنیم این ایام خیلی کوتاه است اگر استفاده کنیم یا نکنیم میگذرد چه تضمینی وجود دارد که رمضان دیگر خواهیم بود پس اجازه ندهیم مفت برود اگر عبادت کنیم یا نکنیم میگذرد ممکن فردی باشد سالها زندگی آسوده را تجربه کند اما بلاخره چی؟ مرگ که برای همه است در حقیقت آینده حقیقی چندسال و چند ماه بعد نیست آینده حقیقی بعد از مرگ منتظر ماست سعادت حقیقی آنجا وجود دارد بنا باید به آینده ارزشمند و ابدی اندیشید و چاره کرد .
هوشیار آن نیست که تنها به خوشبختی اش در این زندگی فکر کند و سعی نماید بلکه هوشیارآن است که هم برای خوشبختی این زندگی و هم برای خوشبختی زندگی آخرتش توجه و سعی نماید این زندگی چه با فقر چه با زندگی پر زرق و برق میگذرد چه نان چای بخوریم و یا گوشت و برنج چه در قصر زندگی کنیم یا در خانه گلی همه میگذرد ولی آخرت همیشگی هست او را باید به بهترین وجه ساخت .امید این ایام ارزشمند را هدر ندهیم.
والسلام علیکم و رحمت الله وبرکاته
یلدا رحیمی
رمضان سال 1399